Tuesday, January 18, 2011

Targetin mín, hnattlíkanið mitt, ríkidæmi mitt, naglalakkið mitt, beikonið sem mig langar í, og króatíski, guðhræddi riddarafolinn okkar allra, o.fl.

Eitt gott lag hérna að ofan.
Target er nokkuð sem hver manneskja þarf til að þrauka unglingsárin.
Eins og allir menn hef ég mín target en þau eru flest í stjarnfræðilegri fjarlægð og oft skilur jafnvel mig og targetið að, þykkur bókakjölur og hin hárfína og stundum ósýnilega lína sem skilur að raunveruleika og ímyndun . Og þá þýðir ekki annað en að gráta í stórt glas, snökkta í popppoka og horfa á rómantíska gamanmynd. (Grín. Hvaða fáviti myndi reyna svo mikla abstrakt tilfinningarúnks geðveiki). Ég er nefnilega manneskja sem á mjög erfitt með að þola höfnun sko. Nefni það bara hvernig happadrætti blindrarfélagsins og háskólans hefur hafnað umsókn minni um betri lífstíl svona um það bil UUUHalltaf. Þess vegna er ég með tilfinningahömlun og dáist bara að Dan Humphey úr fjarlægð.
Þetta er auðvitað bara lífið.
Stórt epli með ormi í.
Stundum sko, ertu eplið!
Stundum ertu eplatínarinn!
Stundum ertu eplaborðarinn!
OG stundum, stundum kæri vin, ertu ormurinn.
Það væri snilld ef lífið hefði einhverja möguleika eins og internetið sem er með alla möguleika í heimi, en því miður er lífið gríðarlega forn uppfinning sem bíður bara upp á þetta beisik, fæðast, borða, fara í bíl, lesa bók, fara í bíó, horfa á megavideo, fara í flugvél, leira, lifa, fjölga mannkyninu og kveðja hótelið. Þá á ég sko við, deyja. Með því á ég semsagt við ef þú ert kaþólskur, fara í hreinsunareldinn eftir skamma stund. Eða semsagt ef þú ert hindúi endurfæðast sem fluga, lamadýr eða baptistaprestur.
Haha, hindúi sem er baptistaprestur.. haha.. ókei en aftur að kjarna málsins. Eplakjarna málsins. (HAHAHA vá ég er alveg að yfirstíga öll venjuleg mörk mín í dag). EF að lífið væri með mikið af möguleikum gæti ég til dæmis hoppað inn á milli Rhett og Scarletts og skakkað leikinn. Eða byrjað með Rhett.
Segisvona.
Ég gæti líka bara eitthvað bara notað hnattlíkanið mitt og ferðast á puttanum (ég er alltaf að því sko en það er auðvitað bara einn af þessum lonely jokes sem ég stunda, svona labba með puttunum frá útlagaklakanum Iceland til alvöru heimsins bara á hnattlíkaninu) en já, þá gæti ég bara eitthvað labbað inn í Manhattan og hitt ástina mína, hann Michael. Allavega, ég ætla ekkert að missa mig. Likurnar á að hnattlíkanið mitt sé á sýru eru ekkert gígantískar. Hvað er samt án kóks málið með að búa á þessu "landi"? Þú veist? Hvað ætlar þessi klaki að vera lengi að molna og bráðna úr einmanaleik? Bara að pæla. Ég meina vera okkar hérna er bara einhver þrjóska. Væri til í að eiga sumarbústað hérna svona til að fara hingað einu sinni til tvisvar á ævi minni til að grilla eða fara í bláa lónið eða fara upp á vatnajökul eða eitthvað, annars myndi ég helst kjósa að búa einhverstaðar þar sem maður þarf ekki að vera klæddur eins og geimfari til þess að lifa af.
MIG LANGAR Í BACON!
Þið haldið að þetta sé random, þetta er ekki random. Nei. Þetta er yfirlýsing. Sko, mig langar í bacon, og hér kemur kenningin afhverju, því allir vita að bacon er náttúrulega bara steikt svínafita sem fer illa með þig, EN á hinn boginn ef þú býrð í heimi sela, ísbjarna og mörgæsa þá beinlínis æpir ófiðraður líkami þinn á þig: "SAFNAÐU SELSPIKI! GERÐU ÞAÐ MEÐ ÞVÍ AÐ BORÐA BACON!" Og maður er alveg: "Hey ég vil ekki verða feit rólegur félagi".
Svo fær maður sér beikon. 'nuff said.



Í dag vorum við í tíma hjá spegilaugnamanninum. Það er svo ótrúlega áhugavert sko. Hversu oft fær maður fjörutíu mínútur til að horfa á mann í sínum eigin ævintýraheimi? Bara svona fjórum sinnum í viku NÁKVÆMLEGA EIGINLEGA ALDREI. Þess vegna er þetta algjör snilld. Hann bara lokar augunum, krossleggur fingurnar á fjaðurmögnuðu sixpackinu og bara lætur allt flæða sko fyrir sjálfan sig og veit bara ekkert af því að það eru alveg þrjátíu æstir aðdáendur fyrir framan hann, að slafra allan fróðleikinn í sig. 
Í dag var hann að tala um miðaldasögur. Riddarasögur. Ég, og S ég veit þú ert sammála mér, vil innleiða meiri riddarastíl í nútímann. Er allur heimurinn búin að gleyma því hvað drekar + guðhræðsla + kvendýrkun +miðaldariddarar eru sjarmerandi? GREINILEGA!!! Bara smá máli mínu til stuðnings.












Þetta er einmitt svona þessi týpíski riddari sem ég er að tala um. Heath gleymdi aldrei listinni að vera fallegur og hetjulegur foli..




bæ krakkar, ástarkveðja  M

PS: Að sitja á sig naglalakk er svo vanmetið, það er svo erfitt sko. Respect G*E*L*L*U*R, mínar naglalakkssögur enda alltaf með morði á einhverju saklausu.
PS2: Vildi að ég væri rík. Er orðin skuldug upp yfir haus og allir í kringum mig eru farnir að beita mig andlegum þrýstingi og gefandi mér þetta rukkaralúkk sem er bara svo ekki ***flirting***, ef þú fattar mig elsku foli.

2 comments:

  1. Gastu valið verri mynd af beikoni???HESÚS Maja, það er eins og strimlarnir séu að hreyfa sig...á vinsamlegri nótum var þetta það sem stóð upp úr blogginu(ekki í neinni sérstakri röð):
    1.orðið gígantískur
    2.hnattlíkanið á sýru
    3.að segja að six-packið á spegilauga sé fjaðurmagnað
    4.að kynna folana fyrir riddarasögum
    5.myndin af heath ledger
    6.myndin af heath ledger
    7.myndin af heath ledger
    8.hugmyndir um lífið sem epli
    9.hugmyndir um ísland
    10.myndin af mér (nei djók)
    og ég veit, að setja á sig naglalakk er einn af þessum hlutum sem virka auðveldir en eru, quite frankly, frekar djöfullegir.
    -MC KRISS

    ReplyDelete
  2. Já. Þetta með naglalakkið. Ég ætti að senda Mörtu Maríu ábendingu um að koma með einhverja svona naglalakkskennslu.
    Eða kannski frekar Hlín Einars því hún er sú ferskasta í bransanum núna. Og ekki bara það heldur með stórar varir og enn stærri drauma. Hún er kannski óvön að taka einhverju léttmeti þar sem hún vinnur mest að andlegum og mjög vitrænum málum en allir þurfa að flippskúnkast smá. Sérstaklega konur.
    Takk samt kærlega! Er stolt af mér.

    Égerekkifiskurmaja.

    ReplyDelete