Föstudagurinn langi og ég er dansfífl

GLEÐILEGAN PARTÝDAG!!!!!!! Ég var búin að plana það hefja próflestur á föstudaginn langa, en í gær var ferming Litla Fullkomna og einhvern veginn er ég bara full af rjómakökum og fjöri. Með öðrum orðum ég get ekki fengið það af mér að lesa dönsku eða Eglu eða eitthvað. Ég er í of miklu dansstuði. Ég veit ekki hvort þú trúir mér Herra Lesandi en þegar ég vaknaði í morgun stillti ég á gullbylgjuna og dansaði samfleytt í fjörutíu mínútur við Abba. Hver vill EKKI vera ég?
Í tilefni af fermingu Hödda sem ég mun fjalla meira um síðar í blogginu ætla ég að rifja svolítið upp mína fermingu. Ég vaknaði klukkan átta og vinkona mömmu, hárgreiðslukona, krullaði á mér hárið. Ég borðaði banana og fór niður í kirkju íklædd lakkskóm með konulegum, lágum hælum, kjól úr búðinni spútnik, hvítum sokkabuxum og með gloss sem mamma lánaði mér. Vá, hafði ekki verið jafn damm good lookin síðan ALDREI. (Sem er víst ekkert spes hrós). Í kirkjunni.. hmm.. man ekki. Prestur í glæsilegri hempu, ég sagðist vilja gera jesú að leiðtoga lífs míns, ein góð saga reyndar, drakk EKKI blóð krists, maður á nefnilega að fá líkama krists, obblötuna, dýfa henni ofan í ríbenað ég meina blóðið hans, og borða svo, því miður kom græðgin mér í vond mál því gjemlust borðaði obblötuna áður en hún náði að dýfa ofan í. Allavega. Ég man að ég hugsaði full efasemda um sakleysið mitt og var alltaf að reyna að halda hugsunum fermingarlegum og sannkristnum og þið vitið. Gekk illa. Segisuna. Við hliðina á mér sat stelpa sem var algjör snillingur í að fermast. Ég meina, hún var í alvöru með hvíta hanska og áritaða sálmabók. Sko, mamma hennar hafði sérpantað fermingar servíettur og keypt handmálað fermingarkerti frá nunnum í Hafnafirði. Svo var hún í sporsokkum og með blómanet í hárinu og ég veit ekki hvað. "Ég fæ fermingarmyndatöku beint eftir athöfn." Sagði ég hás hás af, hmm, þessari tilfinningu sem segir manni að maður sé ömurlegur í að öðlast kristilega manndómsvígslu? Jiminn. Þetta fermingarbarn, still gives me the chills.
Allavega, til að slá botn í þessa sögu. Veðrið var wonderbraa, ég meinaða, fermdist líka á Hvítasunnu og svona. Eftir kirkjuathöfnina fór ég í ömurlegustu fermingarmyndatöku sögunnar ásamt ömmu minni. Veislan var nokkuð góð. Fekk mikið af krossum með semelíusteinum. Tölvu frá ömmu. Það var S N I L D. Snild. Svo fékk ég tæplega hundrað þúsund krónur. Þvílíkt ríkidæmi. Þvílík gæfa. Ég í alvöru var hlaupin út að leita að íbúð. Sko, þetta var barnæskan. Maður var ekki orðin jafnbeiskur í hugmyndum sínum um peninga. Um kvöldið hringdi ég í vinkonu mína og við sátum úti í hengirúminu mínu til klukkan eitt um nótt og borðuðum makkintos. Ég fermdist á því sem hefur verið kallað Gullári Ferminganna. Árið 2007. Við þekkjum nú öll vondan orðstír þess árs.

Nú ætla ég að tala um ferminguna í ár. Litli bróðir minn vaknaði klukkan kortér yfir níu til að fara í sturtu. Svo klæddi hann sig og fór niður í kirkjuna. Ekkertmerkilegtekkimerkilegtekkertmerkilegt svo kom veislan. Veitingarnar voru örugglega þær bestu sem ég hef séð. Borðið svignaði undan kræsingum, hefði reyndar mátt vera meira af heitum réttum. (Ég er brjáluð í heita rétti, jömmíííhhh!) Mamma hélt ræðu. Á ég að endursegja hana? Ha? Ókeiókeiókeei. Hún byrjaði mjög beisik á einhverju svona takk fyrir að komuna og eitthvað, svo byrjaði hún.
"Sko, hin börnin mín verða bara að fyrirgefa..."
Jább. Vitiði hvað ég er að meina? Eitt sem verður ekki tekið af mömmu, hún hefur virkilega kennt okkur að fyrirgefa.
"En Höddi HEFUR ALLTAF VERIÐ FULLKOMINN." Allir hlógu góðlátlega.
"Ég er elsta mamman í skólanum en hann verður bara að lifa með því." Allir hlógu góðlátlega.
"Ég meira að segja hélt fyrst að ég væri bara að byrja á breytingarskeiðinu. Svo var ég bara ólétt." *Crowd laughs*.
"Ég tók eiginlega ekkert eftir honum Hödda fyrst og fattaði ekki að hann væri svona fullkominn." Mamma, mamma, mamma, SHAME SHAME SHAME.
"Hann var bara yngstur og svona mjög ákveðinn, síðan var Gunni hins vegar svona ofsalegur krúttlegur og sætur og með þetta bros, Majasvonamælsk, Herdýs svona talanteruð og dugleg og gekk vel í öllu."
Hm. Uh. Maja svona mælsk. Ég veit ekki. Takk mamma? Pínu takmörkuð lýsing kannski haha neinei finn ég smá höfnunarþef haha?!?!?! haha neeeiiinei ég er að grínast, hver segir að mörg orð séu eitthvað betri en bara eitt gott. Hver vill vera krúttlegur eða talanteraður? Enginn? Nei? EN HVER VILL VERA MÆLSKUR?!
Söfnuður: "ALLIR!!!"
Aha. Tekið til greina. Allavega. Ræða continues. (Ætti ég að halda áfram? Er ég ekki komin með rjómann af þessu?)
"En síðan þegar Höddi fékk hitakrampa. Þá fyrst einhvern veginn tók ég almennilega eftir honum, þannig. Ég man bara að ég hélt svona á honum, bara eins og einhverjum svona arinkubbi." *Mamma leikur að hún sé að halda á arinkubbi* *Söfnuður þegir*
"En síðan fórum við á sænska háskólasjúkrahúsið, allt svo gott í Svíþjóð, og bara ég og Höddi á sjúkrastofunni, og það hefur eiginlega bara verið lýsandi fyrir samband okkar síðan þá. Bara hann fullkominn, og samband okkar bara yndislegt síðan þá.."
Ræðan hélt áfram. En ég var hvorki að hlusta né horfa. Kannski vegna þess að augu mín voru full af blóði blönduðum öfundsýkis og höfnunartárum?!?!?!?!? NEI ÉG ER NÚ BARA AÐ GRÍNAST. Annar hápunktur veislunnar fyrir utan ofátið mitt, var auðvitað þegar Lilli opnaði pakkana sína. Hann fékk tölvu eins og ég frá ömmu. Svo fékk hann pening eins og ég. Samt ekki alveg. Hann fékk nefnilega fjögur hundruð þúsund krónur. Flott hjá ykkur fjölskylda, sníða sér þröngan stakk eftir vexti svona í kreppu og þannig. Ég gladdist yfir því að hann fékk fjórum sinnum meira en ég. Ég fékk nefnilega svolítið annað og meira en hann! Nefnilega heimatilbúna kransaköku. ÓJÁ HANS VAR KEYPT MÍN VAR BÖKUÐ AHA HVAÐ SEGIR ÞAÐ YKKUR!! EKKI SVO GLAÐUR NÚNA LITLI GULLKÁLFUR HA HA!!!!! En svo ég segi það satt var þetta frábær veisla. Ég vaknaði södd. Ég meina, ég át alveg nánast tvo veislugesti í ógáti. Seeegissoona. Ég gaf Hödda myndina Spacejam í fermingargjöf og við horfðum á hana um kvöldið.
Ég er ekki mjög bjartsýn á glæsilegt einkunnablað en hverju breytir, ég er svo mælsk. Hver þarf háar einkunnir? Eins og ég hef MARGOFT SAGT og ítreka nú aftur, nineities! Háar einkunnir eru bara 90's. Það er farið og það kemur ekki aftur. Nema kannski þessir köflóttu stóru jakkar og gallabuxnasniðið. Verð að viðurkenna að ég er mjög veik fyrir tíunda áratugs gallabuxnasniði.
Horfið bara á Thelma and Louise.

Og hann, það er hollt fyrir mann:

Er með smá bauga, sjást þeir nokkuð? Ekki á hverjum degi sem maður er bara eitthvað að chilla á náttfötunum með snittur í annarri og fjögurhundruðþúsundkjell í hinni.

Ykkar, M.


PS: Stína, Reynolds, tekinn til greina. Finnst þú samt svolítið hörð í garð Goslings.
Ryan Reynolds kemst á listann.

O sjá! Engar djúpsteiktar franskar í morgunmat hjá þessari snúllu..