Jólin eru að koma

Mikið rétt prófin eru að koma.
Framundan er andstyggilegur tími depurðar og námslegrar ofkeyrslu. Sko, ég hef heyrt um fólk sem dettur í einhverja svona jólaprófsstemningu, eitthvað svona, oh með fullan kassa af mandarínum, hlauporma í poka, prófatöfluna hengda upp fyrir framan mig, kolniðamyrkur úti og hljóðláta snjókomu við gluggann EN ÉG ER EKKI EIN AF ÞESSUM TÝPUM. Reyndar get ég ekki skilið það hvað getur verið gaman við þetta?
Ég meina mandarínur eru góðar, hlaupormar eru ágætir, snjókoma er fín, en prófatafla? Hvað er það? Og sveitt andvökukvöld og skítugir nemendur samanþröngvaðir í saggafullum kennslustofum leysandi próf til þess eins að fá einkunnablöð rétt fyrir jól sem fá þau til að gráta nema þau heiti stína og þá eru þau ánægð en það er undantekning?!?
Þetta stefnir í skemmtilegt blog hjá mér! Brandari.
Þetta verður mjög erfið vika. Ég hefði getað gert mér hana auðveldari með því að byrja að læra fyrir latínujólaprófið (sem verður á fimmtudaginn) en í staðinn ákvað ég að ögra sjálfri mér og gera ekkert nema virkilega leggja mig fram við að taka óskynsamlegar ákvarðanir sem ég þarf að díla við í framtíðinni.
Það er leitt hvað framtíðin er fljót að koma. Hún kemur réttara sagt á morgun.

Það er ný þáttaröð komin í gang. Ameríka elskaði hana og ég býst við því að ég, sem voða amerískur neytandi muni elska hana líka, perfect að þetta komi þegar prófin eru að byrja. Takk herra alheimur, þú vinnur með mér.
Þátturinn heitir Pan am. Ég horfði á trailerinn á youtube. Þetta verður eitthvað..
Mér fannst þetta svolítið svipað Mad men. Þarna eru konur, þær eru sætar, þær eru svolítið fiftís - sixtís legar.

Reiðir menn, elska þá þáttaröð. Samt löngu dottin úr, horfði eitthvað smá á þætti úr fjórðu seríu um daginn. Það var alveg allt í lagi. Þetta eru svona þættir sem sigra sjónvarpsáhorfandann með lævi blöndnu andrúmslofti og kynþokka en ekki rosalegu handriti (samt alveg gott handrit en samt ekki eitthvað sem myndi ganga upp ef Christina Hendricks væri í a-skálum og January Jones léleg leikkona og þau væru ekki öll í flottum fötum og settið svona fab og eitthvað, January er einmitt góð leikkona, mér finnst hún ætti að fá verðlaun, hefur hún fengið þau? Veit ekki).

Slæmt blogg. Ég er farin að gera stílamöppu til að gleðja enskukennarann minn. Hann gaf mér D fyrir síðustu stílamöppu. Ég held honum þyki vænt um mig og hann sé að nota amerískar leiðir til að hvetja mig til dáða.
Skelli með að lokum ljóði úr uppáhalds bókinni minni frá því ég var barn. Ég vona að fólk haldi áfram að ritskoða sjónvarps og bíó - efni íslenskra barna en leyfi þeim að vaða eldinn þegar kemur að barnabókum. Það gerði ég og lítið á mig núna!

ÁSTARKVEÐJA M

Föstudagurinn langi og ég er dansfífl

GLEÐILEGAN PARTÝDAG!!!!!!! Ég var búin að plana það hefja próflestur á föstudaginn langa, en í gær var ferming Litla Fullkomna og einhvern veginn er ég bara full af rjómakökum og fjöri. Með öðrum orðum ég get ekki fengið það af mér að lesa dönsku eða Eglu eða eitthvað. Ég er í of miklu dansstuði. Ég veit ekki hvort þú trúir mér Herra Lesandi en þegar ég vaknaði í morgun stillti ég á gullbylgjuna og dansaði samfleytt í fjörutíu mínútur við Abba. Hver vill EKKI vera ég?
Í tilefni af fermingu Hödda sem ég mun fjalla meira um síðar í blogginu ætla ég að rifja svolítið upp mína fermingu. Ég vaknaði klukkan átta og vinkona mömmu, hárgreiðslukona, krullaði á mér hárið. Ég borðaði banana og fór niður í kirkju íklædd lakkskóm með konulegum, lágum hælum, kjól úr búðinni spútnik, hvítum sokkabuxum og með gloss sem mamma lánaði mér. Vá, hafði ekki verið jafn damm good lookin síðan ALDREI. (Sem er víst ekkert spes hrós). Í kirkjunni.. hmm.. man ekki. Prestur í glæsilegri hempu, ég sagðist vilja gera jesú að leiðtoga lífs míns, ein góð saga reyndar, drakk EKKI blóð krists, maður á nefnilega að fá líkama krists, obblötuna, dýfa henni ofan í ríbenað ég meina blóðið hans, og borða svo, því miður kom græðgin mér í vond mál því gjemlust borðaði obblötuna áður en hún náði að dýfa ofan í. Allavega. Ég man að ég hugsaði full efasemda um sakleysið mitt og var alltaf að reyna að halda hugsunum fermingarlegum og sannkristnum og þið vitið. Gekk illa. Segisuna. Við hliðina á mér sat stelpa sem var algjör snillingur í að fermast. Ég meina, hún var í alvöru með hvíta hanska og áritaða sálmabók. Sko, mamma hennar hafði sérpantað fermingar servíettur og keypt handmálað fermingarkerti frá nunnum í Hafnafirði. Svo var hún í sporsokkum og með blómanet í hárinu og ég veit ekki hvað. "Ég fæ fermingarmyndatöku beint eftir athöfn." Sagði ég hás hás af, hmm, þessari tilfinningu sem segir manni að maður sé ömurlegur í að öðlast kristilega manndómsvígslu? Jiminn. Þetta fermingarbarn, still gives me the chills.
Allavega, til að slá botn í þessa sögu. Veðrið var wonderbraa, ég meinaða, fermdist líka á Hvítasunnu og svona. Eftir kirkjuathöfnina fór ég í ömurlegustu fermingarmyndatöku sögunnar ásamt ömmu minni. Veislan var nokkuð góð. Fekk mikið af krossum með semelíusteinum. Tölvu frá ömmu. Það var S N I L D. Snild. Svo fékk ég tæplega hundrað þúsund krónur. Þvílíkt ríkidæmi. Þvílík gæfa. Ég í alvöru var hlaupin út að leita að íbúð. Sko, þetta var barnæskan. Maður var ekki orðin jafnbeiskur í hugmyndum sínum um peninga. Um kvöldið hringdi ég í vinkonu mína og við sátum úti í hengirúminu mínu til klukkan eitt um nótt og borðuðum makkintos. Ég fermdist á því sem hefur verið kallað Gullári Ferminganna. Árið 2007. Við þekkjum nú öll vondan orðstír þess árs.

Nú ætla ég að tala um ferminguna í ár. Litli bróðir minn vaknaði klukkan kortér yfir níu til að fara í sturtu. Svo klæddi hann sig og fór niður í kirkjuna. Ekkertmerkilegtekkimerkilegtekkertmerkilegt svo kom veislan. Veitingarnar voru örugglega þær bestu sem ég hef séð. Borðið svignaði undan kræsingum, hefði reyndar mátt vera meira af heitum réttum. (Ég er brjáluð í heita rétti, jömmíííhhh!) Mamma hélt ræðu. Á ég að endursegja hana? Ha? Ókeiókeiókeei. Hún byrjaði mjög beisik á einhverju svona takk fyrir að komuna og eitthvað, svo byrjaði hún.
"Sko, hin börnin mín verða bara að fyrirgefa..."
Jább. Vitiði hvað ég er að meina? Eitt sem verður ekki tekið af mömmu, hún hefur virkilega kennt okkur að fyrirgefa.
"En Höddi HEFUR ALLTAF VERIÐ FULLKOMINN." Allir hlógu góðlátlega.
"Ég er elsta mamman í skólanum en hann verður bara að lifa með því." Allir hlógu góðlátlega.
"Ég meira að segja hélt fyrst að ég væri bara að byrja á breytingarskeiðinu. Svo var ég bara ólétt." *Crowd laughs*.
"Ég tók eiginlega ekkert eftir honum Hödda fyrst og fattaði ekki að hann væri svona fullkominn." Mamma, mamma, mamma, SHAME SHAME SHAME.
"Hann var bara yngstur og svona mjög ákveðinn, síðan var Gunni hins vegar svona ofsalegur krúttlegur og sætur og með þetta bros, Majasvonamælsk, Herdýs svona talanteruð og dugleg og gekk vel í öllu."
Hm. Uh. Maja svona mælsk. Ég veit ekki. Takk mamma? Pínu takmörkuð lýsing kannski haha neinei finn ég smá höfnunarþef haha?!?!?! haha neeeiiinei ég er að grínast, hver segir að mörg orð séu eitthvað betri en bara eitt gott. Hver vill vera krúttlegur eða talanteraður? Enginn? Nei? EN HVER VILL VERA MÆLSKUR?!
Söfnuður: "ALLIR!!!"
Aha. Tekið til greina. Allavega. Ræða continues. (Ætti ég að halda áfram? Er ég ekki komin með rjómann af þessu?)
"En síðan þegar Höddi fékk hitakrampa. Þá fyrst einhvern veginn tók ég almennilega eftir honum, þannig. Ég man bara að ég hélt svona á honum, bara eins og einhverjum svona arinkubbi." *Mamma leikur að hún sé að halda á arinkubbi* *Söfnuður þegir*
"En síðan fórum við á sænska háskólasjúkrahúsið, allt svo gott í Svíþjóð, og bara ég og Höddi á sjúkrastofunni, og það hefur eiginlega bara verið lýsandi fyrir samband okkar síðan þá. Bara hann fullkominn, og samband okkar bara yndislegt síðan þá.."
Ræðan hélt áfram. En ég var hvorki að hlusta né horfa. Kannski vegna þess að augu mín voru full af blóði blönduðum öfundsýkis og höfnunartárum?!?!?!?!? NEI ÉG ER NÚ BARA AÐ GRÍNAST. Annar hápunktur veislunnar fyrir utan ofátið mitt, var auðvitað þegar Lilli opnaði pakkana sína. Hann fékk tölvu eins og ég frá ömmu. Svo fékk hann pening eins og ég. Samt ekki alveg. Hann fékk nefnilega fjögur hundruð þúsund krónur. Flott hjá ykkur fjölskylda, sníða sér þröngan stakk eftir vexti svona í kreppu og þannig. Ég gladdist yfir því að hann fékk fjórum sinnum meira en ég. Ég fékk nefnilega svolítið annað og meira en hann! Nefnilega heimatilbúna kransaköku. ÓJÁ HANS VAR KEYPT MÍN VAR BÖKUÐ AHA HVAÐ SEGIR ÞAÐ YKKUR!! EKKI SVO GLAÐUR NÚNA LITLI GULLKÁLFUR HA HA!!!!! En svo ég segi það satt var þetta frábær veisla. Ég vaknaði södd. Ég meina, ég át alveg nánast tvo veislugesti í ógáti. Seeegissoona. Ég gaf Hödda myndina Spacejam í fermingargjöf og við horfðum á hana um kvöldið.
Ég er ekki mjög bjartsýn á glæsilegt einkunnablað en hverju breytir, ég er svo mælsk. Hver þarf háar einkunnir? Eins og ég hef MARGOFT SAGT og ítreka nú aftur, nineities! Háar einkunnir eru bara 90's. Það er farið og það kemur ekki aftur. Nema kannski þessir köflóttu stóru jakkar og gallabuxnasniðið. Verð að viðurkenna að ég er mjög veik fyrir tíunda áratugs gallabuxnasniði.
Horfið bara á Thelma and Louise.

Og hann, það er hollt fyrir mann:

Er með smá bauga, sjást þeir nokkuð? Ekki á hverjum degi sem maður er bara eitthvað að chilla á náttfötunum með snittur í annarri og fjögurhundruðþúsundkjell í hinni.

Ykkar, M.


PS: Stína, Reynolds, tekinn til greina. Finnst þú samt svolítið hörð í garð Goslings.
Ryan Reynolds kemst á listann.

O sjá! Engar djúpsteiktar franskar í morgunmat hjá þessari snúllu..

Bestu dagbókarskrifin

Líkamlegt heilsuástand: Slæmt, sérstaklega sé tekið tillit til þess að endurnýjun frumna er enn mjög virk (á að vera mjög virk). (16.apríl 2011)
Geðheilsa: Spurðu sálfræðinginn sem ég sæki EKKI tíma hjá. (Sumt fólk heldur að bara því ég lít alltaf út eins og Hollywood stjarna og er alltaf í frábæru skapi þá sé bara ekkert inn í mér annað en líffæri og vinnuglaður hjartavöðvi. Sannleikurinn er hins vegar sá að stundum finnst mér eins og það sé lítið svarthol í hjartanu á mér og sement fylli alla útlimi mína og tárin hafi frosnað (af tilfinningakuli) í ískalda mola bakvið augun.) Fólk er alltaf að dæma bókina af kápunni.
Samantekt: Frekar slæm af hálsbólgu.
Nóg af þessum hégóma. Það er annarlegt ástand á vígstöðvunum, heimili mínu. Þar sem yndislegi gulldrengurinn hann yngsti bróðir minn mun fermast í vikunni (eða eins og afi mismælti sig: “mun verða jarðaður á skírdag", en hver er munurinn? í grófum dráttum, í alvöru, same place og villt eftirpartý í báðum tilvikum) hefur húsið mitt breyst úr friðsælli sínagógu í ég veit ekki hvað. Húsmóðir mín er mikill aðdáandi gólfbóns (bónunar) og ákvað því að allt húsið skyldi gólfbónað. Ég tók samviskusamlega til í herbergissalnum mínum en var með örfáa hluti eftir á gólfinu en hafði þó, bónurunum til hægðarauka, stillt tveimur stólum upp, þeir gætu þá tillt þessum örfáu hlutum upp á stólana og sett þá fyrir utan herbergið meðan bónun færi fram. (Bónun fór sko fram í gær). Ég gisti hjá kunningjakonu minni, Snitzel, í nótt, því ekki var mælt með því að ganga um gólf fyrr en á laugardaginn (í dag). Öllum þessum bónum bónaranna fylgdi ég. Og í dag sneri ég aftur heim, fársjúk af hálsbólgu en yfrið spennt. Þegar ég steig inn í herbergið mitt fann ég í alvörunni þörf til þess að selja upp af skelfingu og hneykslun.
Með öllu því frómlyndi sem ég bý yfir verð ég bara að segja þetta: herbergið mitt er eins konar helgur íverustaður. Annað fólk þar valsandi um að þefa af og handfjatla hlutina mína þykir mér mjög ólekker tilhugsun. Meira að segja, afar, afar ólekker. Ég geng mjög vel um hlutina mína. Ég meina, ég er enginn tiltektar fasisti, enda held ég að ekki sé hægt að ganga svo langt í tiltekt að teljist til fasisma. Það verður aðeins kallað prúð – og snyrtimennska. Þið vitið. Ef ég kæmist ekki í nánd við tusku eða ryksugu í tvær vikur þá myndi ég ekkert taka Bismarck á þann sem væri að halda mér frá þessu. Mig mundi ekki dreyma um að fá að húðstrykja þann hinn sama hverja einustu nótt skiljiði. Ég meina, ég myndi bölva honum, en ég er enginn brjálæðingur.
En þegar ég kom inn í herbergið mitt.. segjum bara að þessi bónari mætti hafa þakkað mildi Seifs fyrir það að vera komin í hæfilega fjarlægð. Ég tók alveg Hades á ímyndaðann , pervisinn bónara í nokkrar mínútur. Svo ég segi ekki margt en segi þó allt, þá var til dæmis búið að tylla íþróttaskónum mínum þvert yfir uppréttar orðabækurnar mínar, sem ég hafði nostursamlega raðað á skrifborðið mitt. Íþróttaskónum mínum, með sólana grútskítuga af gæsaskít eftir tíð hlaup í kringum tjörnina, hafði verið slengt ofan á orðabækurnar mínar! Ég er ekkert að ýkja, en blíðlyndi, rósemisfuglinn sem ég annars er fann blóðið krauma.

En nóg um þennan hégóma og að öðru.

Ég er komin í páskafrí.
Ekkert meir um það heldur að öðru! LISTA! Allir elska lista. Fólk sem elskar ekki lista það.. ja, ég veit ekki. Hef ekki hitt það. Hitler? Ekki mínar týpur allavega.
En lista um hvað?
Sem einn ákafasti áhangandi karlfyrirsætna þá finnst mér rökrétt að fyrsti listinn verði um fallegustu, myndarlegustu eða frambærilegustu karlmennina.

Tek það þó fram að listin skiptist í tvennt og fyrstu eru þeir bestu úr bókunum, síðari úr hollywood.

RHETT BUTLER - Í Á HVERFANDA HVELI!!!!: Hemjið ykkur folar og ekki googla hann, þá fáiði Clark Gable, sem var vissulega mjög, mjög sjarmerandi maður með sólbrúnt litaraft og eitthvað en Rhett Butler var.. þið vitið hvað ég á við. Ég meina Rhett Butler er ástin í lífi mínu.
WILL Í PHILIP PULLMAN BÓKUNUM: Ég endurtek, ekkert googlerugl. Will hefur hefur verið ástin í lífi mínu númer 2 síðan ég var ellefu ára. (Enda var hann þrettán ára svo það passar). Hugrakkur og hjartahreinn, svolítið niðurbrotin sál og elskaði Lýru.
HEATHCLIFF - Í WUTHERING HEIGHTS!!!!!: Ég ítreka google-bann mitt aftur. Af Heathcliff stafaði einhverri óbeislaðri karlmennsku. Wuthering Heights breytti í alvöru ímynd minni um alvöru karlmenn verulega.
CAMPELL ALEXANDER Í Á ÉG AÐ GÆTA SYSTUR MINNAR: EKKI GOOGLA EKKI GOOGLA Það gæti eyðilagt líf ykkar því eftir þessari bók var gerð syndsamlega mynd, sem dró upp gjörsamlega repulsive mynd af þessari frábæru bók. Campell, ríki, orðheppni silfurskeiðspilturinn sem féll fyrir heittrúuðu, óvinsælu, rebel stelpunni með bleika hárið. Eitt orð: Já.
PEDRO ÞRIÐJI GARCÍA Í HÚS ANDANNA: Þessi suður-ameríska skæruliða týpa, ástríðufullar, bannaðar æskuástir. Örugglega einn sá heitasti.
TARIQ Í ÞÚSUND BJARTAR SÓLIR: Aftur það sama, æskuástir, hetjan, fallegur og bara með einn fót sem sýndi þennan karlmannlega breyskleika. Sakleysið uppmálað, sjúklega frómlyndur og í hjarta sínu hreinn. Reyndar endinn svolítið of jarðbundinn fyrir minn smekk en úr samhengi við bókina.. þessi listi væri ófullkominn á Tariqs.
MAX ÚR GUFFAGRÍNI: Ekki dæma mig, ég veit ekki hvort það var rauða hettupeysan en ég virkilega ætla ekki að hætta að falla fyrir þessari týpu. Eins og ég hef margsagt þá ligg ég marflöt fyrir hverjum þeim sem er tilbúinn að gera STAND OUT by Þrumufleygur í gulum galla með sólgleraugu og dansa moonwalk. Sérstaklega ef hann er svona góður á hjólabretti.
GILBERT Í ANNA Í GRÆNUHLÍÐ: Og nánast fallinn í óverðskuldaða gleymsku! Gilbert var þessi virkilega vel gefni, skemmtilegi og myndarlegi piltur frá Avonlea, sannur herramaður með frábæran smekk á kvenfólki og tók síðan auðvitað barnaskólakennarann á lífið. X við Gilbert.
MICHAEL MOSCOVITZ Í DAGBÓK PRINSESSU: OG aðeins í bókunum. Mér er alvara.Ekki googla þetta nafn folar. Það kemur upp einhver ókunnugur karlmaður með einkennilegt nefbrjósk og ljóta klippingu. Michael Moscowitz er hins vegar strákur í Columbia University sem spilar á gítar í hljómsveit og hefur áhuga á tölvum og stjörnufræði og er þessi steríótýpa (en samt sú uprunalega) fyrir myndarlega, gáfaðan og heilsteyptan ungan mann, svona sætt nörd þið vitið. Maður er alveg að kaupa þetta dót. Líklega myndi ég láta Clueless-Josh leika hann (hann er samt orðinn of gamall í hlutverkið núna, þá myndi ég kannski taka Joseph Gordon-Levitt á það).
JOSH Í CLUELESS: Vá, sko, stundum þarf ekki annað en að vera dökkhærður, með fallegt bros, í nineties fötum að vera gáfaður. Það bara einfaldlega virkar.

.
ERAGON Í ERAGON: GOOGLE BANNAÐ! Aðeins á blekilmandi blaðsíðum Eragon-bókanna. Hvað get ég sagt.. Hann var drekariddari? Ég meina hver segir nei við fátækum bóndasyni sem hífur sig upp metorðastigann með því að vinna hetjudáðir og þannig?
Logi geimgengill fer síðan örugglega í þetta þegar ég hef horft almennilega á StarWars, again, hef tilfinningu fyrir folum..

Svo var Hayden líka að gera það mjög ágætt sem Bob Dylan. Vá. Ég fæ alveg fiðring í iljarnar.

---


MAT GORDON: Ég veit að einhverjir gætu fært rök fyrir því að MG útlitsdýrkun mín væri orðin óhófleg en sannleikurinn er sá að hvað útlit varðar er þessi maður hreinlega óviðjafnanlegur. Hávaxinn með nærri fullkomna andlitsdrætti, skýra kjálka og óræðan andlitssvip með keim af hörku, þetta hetjulega fas, ekki beint drengjalegt en þó þrungið æsku, minnir mann á einhvern grískan guð en samt með þetta kæruleysislega og gáfulega fas sem myndi frekar minna mann á unga hetju í ævintýrabók.

CLIVE OWEN: Hef alltaf sagt, mun alltaf segja, einfaldlega flottastur. Ég meina. Hefur einhver séð Inside Man? JÁ!!

DAVID GANDY: Alvöru karlmenni. Hann skorar stig fyrir að vera þetta líka ljúfmenni sem bloggar. David elskar hunda, Rachel McAdams og er áhugamaður um bíla. Fyrst og fremst er hann þó hreint og beint glæsilegur, fullkominn munnsvipur og þetta dökka litaraft, eins og sjóræningi. Þið þekkið hann á þessu yndislega, litla hógværa brosi.

HEATH LEDGER: Riddaralegur, hæfileikaríkur og fallegur! Hver segir nei við þessum ljósu, sjálfliðuðu lokkum? Ótímabærasta og ósanngjarnasta andlát sögunnar, eða allavega síðan María Antónetta missti af tíma í kökuskreytingum því hún þurfti að leggja höfuðið við gapastokkinn. Jesús, Jósef og María, ég segi ekki meir!

ROBERT PATTINSON: Nei, engin ófrumlegheit í gangi, ég er einfaldlega að stikla á stóru og útlitslega var Robert Pattinson að sýna stórleik í til dæmis Remember Me og Water for Elephants mun leiða eitthvað meira í ljós. Vá Robbi Sykur, haltu áfram að gera góða hluti og haltu áfram að halda þig við heilbrigt litaraft og halda þig frá óheilbrigðu vampýrulitarafti, sígarettum og syndsyge vampýruelskandi Kentuckystelpum. Ótrúlegt en satt þá myndast hann samt mjög illa.

RYAN GOSLING: Ekki endilega mitt eftirlæti almennt en í Notebook sigraði hann heiminn með þessu drenjalega fasi sem fátæki strákurinn sem sigrar hjarta ríku stelpunnar. Snúðurinn.

DAN HUMPHREY: Maður þarf svolítið að sitja sig inn í hinn veruleikafirrta en kynþokkafulla heim Gossip Girl en hey, hverju breytir.. ég kaupi þetta.

JOSEPH GORDON-LEVITT: Horfið á Inception. Bara einfaldlega sætur.

ALEXANDER SKARSGÅRD: True Blood, en nótabene, eftir að hann klippti á sér hárið, smjörsleikt, sítt hár gerir aldrei neitt fyrir neinn. Alvarlegur, dálítið reiður, vampýra, okjájájájájá.

JAMES FRANCO: Ekki horfa á 127 hours, ég meina, gerið það ef ykkur finnst gaman að horfa á góðar bíómyndir (?) en ef þið viljið einfaldlega sjá fallegan mann í heilsusamlegum aðstæðum (með smávægileg geðheilsuvandamál sökum pabbakomplexa, mögulega einu afsakanlegu pabbakomplexar allra tíma) mæli ég með spiderman 1.

JAKE GYLLENHAAL Í DAY AFTER TOMORROW: Þarf ekki að segja meira. Ein kvikmynd segir meira en mörg orð. Donnie Darko líka segja menn. Ég hef aldrei séð hana samt.

Já, þeir eru mun fleiri, en ég verð að fjalla um þá l8er.

..þangað til, takið lýsi, stay poppin' fresh.
Ykkar, M.

Ps: Ég er þessi laglega, bláhærða.

LET'S DANCE

Hey,hvar á ég að byrja? Lífið líður svo ótrúlega hratt, það er fáránlegt. Ég trúi því ekki að átján ára mánuðurinn minn sé bara allt í einu runninn upp. Apríl er ótrúlega skrýtinn mánuður. Ég er eiginlega alltaf týnd einhvers staðar í einhverju rugluðu millibilsástandi að reyna að venja mig við tilhugsunina um að verða fullorðin. 27. apríl mun koma, fyrr eða síðar. Sama hvað ég geri. Scarlett O'hara var orðin ekkja 18 ára og móðir, hún saknaði hugljúfu tímanna á Tara með gullnar bómullarsléttur svo langt sem augað eygði og aðdáunarfull augnarráð Tarleton-tvíburanna föst við sjálfa sig. Ég er ekki ekkja. En ég hef heldur aldrei haft neina Tarleton tvíbura í takinu. Og ég get ekki sagt að ég hafi fjörugan æskublóma í kinnunum eins og Scarlett.(Kinnarnar mínar taka samt stundum á sig mjög fjólurauðan lit en það er ekkert sem minnir á æskublóma, í alvöru, það vill enginn sjá það). Ég er ekki einu sinni sérlega smáfætt.
Ég ætla að segja frá sjálfri mér því ég hef ekki frá neinu öðru að segja og ekkert annað að gera (nema auðvitað læra fyrir og taka rafrænt líffræðipróf, gera síðari hlutann af 58. kafla í latínu, læra almennilega skemmri deilingu fyrir þriðjudagsstærðfræðiprófið og byrja að setja upp glærusýningu fyrir tölvufræðifyrirlesturinn um Egyptaland, en hverjum er ekki sama, í alvöru? Ríkidæmi fólgið í menntun er ekkert smá 90's.)
Ég fæddist sólríkan þriðjudagsmorgun. Það segir mamma og ég trúi henni.
Fyrst var ég samt alveg: Einmitt. Allar mömmu eru með fettish fyrir fæðingum á sólríkum morgnum. En þá sagði mamma að Herra (risavaxna systir mín) hefði fæðst 28. desember um kvöld.
Ég fæddist, og svo fór ég ein míns liðs í doktorsnám til Lundar í Svíþjóð á fjórða aldursári.
Nei ég er að grínast. Ég fór með fjölskyldunni. Í Svíþjóð fékkst mikið af kavíar í áltúpum, litlum pylsum kölluðum prinspylsur, ballerínukex og bláum gosdrykk sem Gunni, yngri bróðir minn, fékk algjöra þráhyggju fyrir að leita uppi þegar hann komst á táningaskeið.
Í Lundi þurfti ekki að keyra langt til þess að komast út á akur með eplatrjám meðfram eða sólströnd sem var kölluð Lomma. Skólinn minn var kenndur við einhvern Mortens og hélt ég lengi að Bubbi Mortens væri honum eitthvað tengdur. Bernskan. Full af lygum og sjálfsblekkingu. Áður en ég fór í þann skóla, var ég á leikskóla. Ég var með aflitað hár, prinsvalíant klippingu og mjög skrámaða og sólbrúna fótleggi. Þegar ég flutti til Íslands fór ég í tvo grunnskóla og síðan í menntaskóla. Ég eignaðist vinkonu sem heitir Kristín eins og allir vita.
Flestir sem þekka mig vita að ég tala mjög mikið um fjölskylduna mína. Sérstaklega bræður mína. Bróðir minn, Gunni, er frekar eðlilegur unglingsstrákur en það munar ári á okkur. Enn sem komið er hef ég ekki komið auga á stórfelldar misfellur í fari hans og hefur mér á síðustu árum sýnst hann frekar náttúrulegur. Yngsti bróðir minn heitir Höddi og er einfaldlega frábær manneskja. Ekki aðeins með einstaklega fallega beinbyggingu og andlitsfall heldur er hann líka hreinlyndur, (ekki sérlega hugdjarfur en ég er að vinna í því að láta hann lenda í eftirminnilegri lífshættu sem fær hann til að láta af meðfæddri skynsemi og gera eitthvað hetjulegt), lundgóður, kurteis, fyndinn, siðsamur, gáfaður og skemmtilegur. Ég ætla svo að stikla á stóru með systrum mínum enda spannar aldursbilið á milli þeirra nærrum því tvo áratugi. Sú yngri heitir Eva og er algjört gull af stelpu. Sú eldri er Herra stóra syss. Bekkjasystir mín sagði að hún væri hippster. Hún er allavega mjög hávaxin og hefur ekki fengið sér permanent þrátt fyrir að vera á þrítugsaldri og fermd. Það ætti að segja manni eitthvað um persónuleika hennar. (Æjæj).
Mamma mín er kona en ekki pabbi minn.
Ég sjálf myndi lýsa sjálfri mér sem mjög áhugaverðri manneskju. Ef ég að vera alveg einlæg (og beita þar með sterkasta vopni mínu í mannlegum samskiptum) segði ég að ég hefði í raun aldrei laðast jafnákaflega að neinni manneskju og sjálfri mér þrátt fyrir að eiga oft í mjög stormsömu og bitru sambandi við sjálfa mig. Helstu einkenni mín eru að ég er mjög æðaber og með fatta þumalputta. Ég er með sítt ljósskolleitt hár, blá augu og stóran munn. Ég er meðalgrannvaxin og meðalhá. Helsti galli minn er líklega slæmur persónuleiki en ég get verið mjög hnyttin og er afar góð í að herma eftir til dæmis röddum fólks.
Helsta takmark mitt í lífinu er að verða vinsæl, dáð og rík en þar sem ég er að vera einlæg verð ég að viðurkenna að þetta er bara eitthvað sem ég get séð í fjarlægri framtíð. Þangað til er ég að einbeita mér að andlegu heilbrigði mínu og menntun (eða allavega stefni ég á það í nálægri framtíð, þangað til er ég bara takin' a chillpill).

Ég veit ekki enn hvenær ég mun deyja, en það gerist einn daginn og ég hlakka ekki til.

Í dag fórum við Stína í ræktina. Ég vaknaði óvart klukkan níu um morgun og lá uppi í rúmi og las "Fantatak" eftir Jerzy Kosinski og hringdi svo á kristilegum tíma í Stínu og bað hana að koma með mér að þjálfa byssurnar.
Við Kristín erum skipulega að undirbúa okkur undir það að verða einhvern tímann króaðar af í húsasundi af einhverjum ruddum. Þá er eins gott að vera massaður og svífast einskis til að bjarga lífi sínu (jafnvel þó það feli í sér ofbeldi og ég segi þetta sem mjög mikill friðarsinni, stundum verður bara að taka Bismarck á þetta, á suma dugar bara blóð og járn). Þess vegna erum við báðar með kort í World Class. Þegar við vorum á leiðinni út mættum við pabba og bróður mínum. Líkamsræktarstöðvarnar eru alltaf að verða heimilslegri og heimilislegri.

Í gær fékk ég einkunn fyrir kjörbókarritgerðina mína í ensku. Ég skrifaði um bókina Catcher in the Rye og fékk mjög óverðskuldaða áttu, enda endaði ritgerðin á mjög einlægum nótum og var full af erfiðum og löngum enskum orðum og flóknum skáldlegum túlkunum, sumar sóttar glóðvolgar af sparksnotes. Ég byrjaði að skrifa ritgerðina klukkan hálf fimm um daginn og kláraði ekki fyrr en klukkan ellefu um kvöldið og nánast aldrei hefur nokkuð reynt jafnmikið á andlegt þrek mitt. Ég hefði gefið mér í minnsta lagi níu. Enda stóð ég á fætur fyrir framan allan bekkinn og löðrungaði enskukennarann minn.
Ekki. Enskukennarinn minn er fyrir hið fyrsta alltof hávaxinn (hann er eins og ofursmávaxni latínukennarinn minn sagði: "..einn af þessum hávöxnu enskukennurum..") og að auki var ég ekki alveg það tryllt. Ég var bara hneyksluð á þessari akademísku forsmán. Ég býst við því að hann hafi dregið mig niður fyrir að skila of seint..... .. .. .. ..... ...
Hann má samt eiga það að honum er annt um að fræða nemendur sína um "Pop culture" og er alltaf að spila eitthvað eins og nítján sekúndur af Billy Joel og smá Smiths og svona.
Í þessari viku (svo ég fari nú að ljúka þessu rugli) skilaði ég loks inn útfylltu blaði á skrifstofuna, brautarskráning. Ég valdi fornmála 2, þýsku.
Fyndið.
Ha ha. Ég veit í alvörunni ekki hvaða fáviti er með fjartýringuna að heilanum á mér, en ég er alltaf að gera eitthvað og fatta að ég hafi gert það eftir á.
Ég sem ætlaði á nýmála2 til að sýna mótstöðu gegn menntahroka. (Hefði samt ekki gert það, hversu boring þarftu að vera til að velja hagfræði eða viðskiptafræði þegar þú getur lært latneskan viðtengingarhátt?)

Bækrakkar (samt aðallega folar), ykkar einlæg Maja/María/Marteinn (þið ráðið)

Og svo smá 80's í tilefni af því að systir mín fæddist á níunda áratugnum og mamma mín fílar diana ross:

http://www.youtube.com/watch?v=4GtyMeEcPPE

(mamma er að syngja með)

bloggfangelsið

Tina Turner - What's love got to do with it

Tina Turner er svo mikið legend, ég meina, hver púllar þetta dú? GO Tina 4ever folar! Svo er þetta lag lagið okkar Stínu í Singstar, ásamt vitanlega Tom Jones laginu. Afmælið hennar Eyrúnar vinkonu var í gær. Ætti ég að blogga um hana? Á gullöld hópbloggsíðna voru afmælisblogg bara ákveðið félagslegt fyrirbæri. Ég meina. Ef þú fékkst ekki afmælisblogg einhversstaðar, varstu bara ekkert. Ég meina, þú varst bara einhver fjandans félagsbotnlangi, bara eitthvað svona manndrasl. Ég ætti að skella inn einhverri mynd og kannski einhverri einkunn eða eitthvað. Eyrún er svona sjöa. Djók, hún er algjör tía. 

Hvað er að mér. 

Sorry, þetta er ófyrirgefanlegt folaljúflingar. 

Ég blogga aldrei. Það væri afsakanlegt ef ég lærði heima eða stundaði félagsleg samskipti (fjölskyldan er ekki tekin með né platónskt ástarsamband mitt við þig Stína). Hins vegar læri ég aldrei heima en held því fram að þetta blogg sé eitthvað svona Princess diary dæmi. Ég hef samt afsökun.

Afsökun 1: Tölvan mín er biluð.

Afsökun 2: Vá, ég var að horfa á Robin Hood áðan. Það var ömurlegt krakkar! Robin Hood á ekki að vera leikin af Russell Crowe. Robin Hood á ekki að vera í hasarmyndabúningi. Þetta er algjört rugl. Ég á bókina í A4 stærð, myndskreytta, upp í sumarbústað. Ókei, ég þekki þennan mann. Svo ætti Hrói Höttur að verða alþjóðlegt heiti hans. Robin Hood er svo mikið verra. Hins vegar, persónan sjálf, Hrói, er rosalega aðlaðandi og svona "inspiring" týpa. Í bókinni sjáiði til. Russell Crowe er bara einhver þrekinn náungi með bauga og andlit sem beinlínis æpir á mann: "ÉG ER MÖMMUSTRÁKUR MEÐ PABBAKOMPLEXA" Hata þessa manntegund. Það góða við þessa langdregnu og leiðinlegu mynd var að Cate Blanchett var í henni. Wáw.

RANGT

Rétt..

Ég er ekkert að segja að Ridley Scott hafi verið hinn fullkomni Hrói, en þó svo margfalt nær því. Við hann segi ég: Flott hjá þér sykursnúður! Við Russell segi ég: Russell farðu aftur í löggukrimmann sem þú áttir að fæðast inn í deyja í. 

Jæja. Í gær átti Eyrún afmæli og í dag á yndið hún litla systir mín afmæli. Ég er að segja ykkur það. Núlifandi yngsta kynslóð er alveg að fara að nálgast grafarbakkann með þessu áframhaldi. Ég var fóstur tíundaáratugarins og í morgun þegar ég leit í spegil taldi ég fjórar ennishrukkur.  Ef þú varst barn áttunda áratugarins, sko, ég segi bara eitt og það er "öndunarvélin er við sjóndeildarhringinn".

Það var gaman í afmælinu í gær ef þið viljið vita það. Það hafði samt sína annmarka, ég meina, hin fullkomna kvöldstund er annmarkalaus og hin fullkomna kvöldstund er bara möguleg innihaldi hún Mat Gordon eða Clive Owen og þá verður hún að eiga sér stað í fortíðinni því núna er Owen bara eitthvað að horfa á stubbana með börnunum sínum og að vera útivinnandi faðir. UUHHHHG.

Ekki það að ég hafi eitthvað á móti útivinnandi feðrum.

Við fórum út að borða á Hornið, borðuðum yfir okkur af sælgæti (í mínu tilviki, hvenær ætla ég að þroskast í alvöru..) og sungum nágrannanna geðveika í Singstar (samt ekki, mér finndist gaman að hlusta á sautján ára stelpur syngja WHATS LOVE GOT TO DO, GOT TO WITH IT með tilheyrandi fótstappi), vanmetnasta og besta BESTA afþreying sögunnar. Hversu margir eru HitArtist sem Tina Turner? Og við Stína vorum ekki einu sinni að vanda okkur. Þá hefðum við orðið Sing Star, báðar. Afmælisbarnið var ánægt með gjafirnar sínar. Afmælisbarnið? Hvernig læt ég. Afmæliskonan ætlaði ég að segja. Rúnsi var í því að spilla deginum í barnalega hluti. Í alvöru. MARK MY WORDS. Þann 27. apríl verð ég ekki heima að læra undir dönskustúdentspróf. Þið finnið mig út í Nóatúni að kaupa klámblað sem mjög löghlýðinn borgari með bara þennan average siðferðiskenndarstuðul. 

Magic er svo mikið lífið, þú verður bara geðveikt glaður af því. 

Myndi skrifa lengra en mér tókst að minnka skjáinn svo nú sé ég ekki það sem skrifa með því að píra augun mjög mikið svo ég verð að hætta í smá. 

MMMMMM

Allt að gerast

Nei, grín, auðvitað ekkert að gerast.
 Hvenær fer Nimrod frændi að fara að heimsækja mig í draumi og tilkynna mér að ég sé andi? Hvenær fer ég að finna týndu tvíburasystur mína? Hvenær rennur (raunverulega) ellefu ára afmælisdagurinn minn upp og ég fæ ákveðið bréf frá einum skóla? Hvenær ætla ég að lenda í því að detta í gegnum spegil eða finna hring með heimsskiladufti á eða eitthvað.. Ég er farin að finna virkilega höfnunarlykt af öllu þessu máli.
Hvernig gat ég gleymst?
Ég er ekki að fara að sætta mig við það að fá eitthvað svona "lífið er ævintýri"- eitthvað..

Já, og Fríða  takk fyrir góða kommentið þitt, þú afsakar að ég gat aldrei svarað og blogg eru sjaldgæfur fugl hér.. en Heiðan þín var líka Heiðan hennar Stínu, fyndið! 


Þangað til eitthvað virkilega ævintýralegt hendir mig ætla ég bara að sitja inn í herberginu mínu, stara út í loftið og slefa. Þetta verður afneitun á leiðinlegan hversdaginn.

En samt, til að flagga einlægninni, verð ég að viðurkenna að ég held að ævintýri í anda C.S Lewis eða Harry Potters væru kannski of mikið. Ég meina fyrir taugarnar.


Ég átti, fyrir nokkrum mánuðum, samræður við eldri systur mína hana Herlöngu, um það hvað ég vildi hafa óskað að foreldrar mínir hefðu verið fornleifafræðingar sem sérhæfðu sig í svona svipuðu dóti og pabbi Indiana Jones hafði gert, eða í það minnsta rótlausir flækingar með passlega mikinn pening á milli handanna. Ég ætlaði að útvega framtíðarbörnum mínum svoleiðis líf.
Herlöng sagði að það væri svo ótrúlega vitlaust hjá mér, því öll börn þráðu rætur. Öryggi.
Ég samþykki þetta. En afhverju gátu foreldrar mínir ekki valið spennandi rætur? Eins og í austurrísku ölpunum. Ég vísa til Heiðu og samtals ég átti um þetta mál við Stínu um daginn. Þetta er það sem börn þrá! Frelsið fólgið í ævintýrunum. Bara ég, þú, nestið og flæðandi hlíðar alpanna með litlum hvítum geitahnoðrum.
Betra og heilsteyptara blogg um þetta síðar.

Já, og bráðlega kemur listi. Listi yfir eitthvað sem er best.


Bæ, Hvarerégmaja

Tímamót

KVÖLDIÐ folar.
Ég er komin með nóg af því að hver morgun hefjist á andvarpi og sé eiginlega bara kvöl. Í alvöru talað. (Hver morgun á að vera góður, ég meina, þetta er mjög stór hluti lífsins). Náttúran innra með mér öskrar á sólarupprás og úthvíldargeisp með tilheyrandi handleggsteygingum.
Í staðinn vakna ég í fósturstellingum með fjögurra kílóa þung augnlok og kjálka of stirða af þreytu til að geta geispað nautnalega. Ég þjáist af morgunógleði orsakaðri af þreytu en ekki óléttu. HVERSU SVEKKJANDI geta ótímabær óþægindi eiginlega verið.
Ég þarf í alvörunni að fara að panta mér vekjaraklukku með áföstu sólarupprásarvasaljósi á netinu.
Rúmið mitt er samt framúrskarandi. Alveg virkilega frábært. Gormadýnur hafa bara einfaldlega sannað sig, þær komu, sáu og sigruðu og svampdýnur eða eggjabakka-heilsudýnur eru bara einhver seigur brandari sem er alveg á grafarbakkanum í dýnubransanum. Ég væri samt til í tvær sængur til viðbótar. Eina til að sofa með undir mér og tvær ofan á. Hvað get ég sagt? Ég er virkilega mikill nautnaseggur. Það er allt rómantísku uppeldi mínu, ömmu Herdísi, Disney myndum og ástarbókarlestri (og ævintýralestri) að þakka.
Ég er samt ekki komin til að ræða þetta. Ég er mætt á svæðið til að tilkynna mögulegt hvarf mitt af síðunni. Ég er að hugsa um að stofna aðra. Funheitum aðdáendum mínum lofa ég að sjálfsögðu stöðugri uppfærslu á þeirri nýju og auðvitað sama töfrandi dagbókarþemanu sem mun láta ykkur fá það á tilfinninguna að þið liggjið flatmagandi á tvíbreiða rúminu ykkar í köflóttum náttbuxum að lesa loðna dagbók með svona unglingalegum úrklippum og ljósmyndum og slíku. Kannski með kirsuberjakóla í annarri hendi, en ég mæli samt ekki með því. Það er mjög bragðvont. 

 Ps. Var ekki prins Valíant, ljóshærður? Ég datt í smá fortíðarleit á google og ég sé ekkert nema svarthærðan mann þegar ég googlaði hann. Ég er MJÖG ósátt. Prins Valíant skipaði mjög stóran sess í svona "baksviðs"mynd æsku minnar, ég meina, ég las bókina fyrst í fyrra (hálfa) en þær voru samt alltaf þarna. Gunni átti þær allar og eitthvað af þeim heima hjá ömmu og þetta eru afar flottar bækur. Svo spillir ekki fyrir hvað riddarasögur eru frábærar; kvendýrkun, kurteisi, kristilegt hugarfar og þessi klassíska klipping sem tók pottaklippinguna upp á allt annað level. Góður boðskapur. Ekki hægt að setja út á þetta.

Ps.2. Þegar ég var lítil eyddi ég öllum mínum frístundum í að horfa á teiknimyndirnar með Heiðu sem amma átti á óteljandi mörgum spólum. Ég lét mig dreyma um líf á svipuðum nótum og Heiðu í mörg ár.
1. Kjóllinn hennar. Ég bað frænku mína að kaupa svoleiðis handa mér í Þýskalandi rétt áður en hún fór þangað. Hún fann hann ekki. Ég býst við því að hann hafi selst upp svona 1909. Maður getur víst alltaf verið vitur eftir á.
2. Heyrúmið hennar. Svo ég tali enn meira um rúm. Ég sagði að gormadýnur væru það besta. Heyrúm eru betri. Ég man það núna. Afi hennar safnaði saman heybing og breytti teppi yfir og hún svaf á því. Draumur sem ég býst við því að muni blunda lengi í mér.
3. Maturinn hennar og Péturs. Þessir hringlóttu, dökkbrúnu brauðhleifar! Þessi oststykki! Þessi mjólk sem þau drukku af skálum eða beint úr spenum geitanna.. Ég skar einu sinni sjálf gotta-oststykki í tvo bita og reyndi að borða.. ég býst við því að gotta-ostur sé ekki nægilega hrein afurð.

Mér mun alltaf þykja svo innilega vænt um þessar fallegu teiknimyndir!!

                                          Afi, Klara, Pétur, Snædrottning litla og Heiða sjálf.



Kveðja, M.