bloggfangelsið

Tina Turner - What's love got to do with it

Tina Turner er svo mikið legend, ég meina, hver púllar þetta dú? GO Tina 4ever folar! Svo er þetta lag lagið okkar Stínu í Singstar, ásamt vitanlega Tom Jones laginu. Afmælið hennar Eyrúnar vinkonu var í gær. Ætti ég að blogga um hana? Á gullöld hópbloggsíðna voru afmælisblogg bara ákveðið félagslegt fyrirbæri. Ég meina. Ef þú fékkst ekki afmælisblogg einhversstaðar, varstu bara ekkert. Ég meina, þú varst bara einhver fjandans félagsbotnlangi, bara eitthvað svona manndrasl. Ég ætti að skella inn einhverri mynd og kannski einhverri einkunn eða eitthvað. Eyrún er svona sjöa. Djók, hún er algjör tía. 

Hvað er að mér. 

Sorry, þetta er ófyrirgefanlegt folaljúflingar. 

Ég blogga aldrei. Það væri afsakanlegt ef ég lærði heima eða stundaði félagsleg samskipti (fjölskyldan er ekki tekin með né platónskt ástarsamband mitt við þig Stína). Hins vegar læri ég aldrei heima en held því fram að þetta blogg sé eitthvað svona Princess diary dæmi. Ég hef samt afsökun.

Afsökun 1: Tölvan mín er biluð.

Afsökun 2: Vá, ég var að horfa á Robin Hood áðan. Það var ömurlegt krakkar! Robin Hood á ekki að vera leikin af Russell Crowe. Robin Hood á ekki að vera í hasarmyndabúningi. Þetta er algjört rugl. Ég á bókina í A4 stærð, myndskreytta, upp í sumarbústað. Ókei, ég þekki þennan mann. Svo ætti Hrói Höttur að verða alþjóðlegt heiti hans. Robin Hood er svo mikið verra. Hins vegar, persónan sjálf, Hrói, er rosalega aðlaðandi og svona "inspiring" týpa. Í bókinni sjáiði til. Russell Crowe er bara einhver þrekinn náungi með bauga og andlit sem beinlínis æpir á mann: "ÉG ER MÖMMUSTRÁKUR MEÐ PABBAKOMPLEXA" Hata þessa manntegund. Það góða við þessa langdregnu og leiðinlegu mynd var að Cate Blanchett var í henni. Wáw.

RANGT

Rétt..

Ég er ekkert að segja að Ridley Scott hafi verið hinn fullkomni Hrói, en þó svo margfalt nær því. Við hann segi ég: Flott hjá þér sykursnúður! Við Russell segi ég: Russell farðu aftur í löggukrimmann sem þú áttir að fæðast inn í deyja í. 

Jæja. Í gær átti Eyrún afmæli og í dag á yndið hún litla systir mín afmæli. Ég er að segja ykkur það. Núlifandi yngsta kynslóð er alveg að fara að nálgast grafarbakkann með þessu áframhaldi. Ég var fóstur tíundaáratugarins og í morgun þegar ég leit í spegil taldi ég fjórar ennishrukkur.  Ef þú varst barn áttunda áratugarins, sko, ég segi bara eitt og það er "öndunarvélin er við sjóndeildarhringinn".

Það var gaman í afmælinu í gær ef þið viljið vita það. Það hafði samt sína annmarka, ég meina, hin fullkomna kvöldstund er annmarkalaus og hin fullkomna kvöldstund er bara möguleg innihaldi hún Mat Gordon eða Clive Owen og þá verður hún að eiga sér stað í fortíðinni því núna er Owen bara eitthvað að horfa á stubbana með börnunum sínum og að vera útivinnandi faðir. UUHHHHG.

Ekki það að ég hafi eitthvað á móti útivinnandi feðrum.

Við fórum út að borða á Hornið, borðuðum yfir okkur af sælgæti (í mínu tilviki, hvenær ætla ég að þroskast í alvöru..) og sungum nágrannanna geðveika í Singstar (samt ekki, mér finndist gaman að hlusta á sautján ára stelpur syngja WHATS LOVE GOT TO DO, GOT TO WITH IT með tilheyrandi fótstappi), vanmetnasta og besta BESTA afþreying sögunnar. Hversu margir eru HitArtist sem Tina Turner? Og við Stína vorum ekki einu sinni að vanda okkur. Þá hefðum við orðið Sing Star, báðar. Afmælisbarnið var ánægt með gjafirnar sínar. Afmælisbarnið? Hvernig læt ég. Afmæliskonan ætlaði ég að segja. Rúnsi var í því að spilla deginum í barnalega hluti. Í alvöru. MARK MY WORDS. Þann 27. apríl verð ég ekki heima að læra undir dönskustúdentspróf. Þið finnið mig út í Nóatúni að kaupa klámblað sem mjög löghlýðinn borgari með bara þennan average siðferðiskenndarstuðul. 

Magic er svo mikið lífið, þú verður bara geðveikt glaður af því. 

Myndi skrifa lengra en mér tókst að minnka skjáinn svo nú sé ég ekki það sem skrifa með því að píra augun mjög mikið svo ég verð að hætta í smá. 

MMMMMM

Allt að gerast

Nei, grín, auðvitað ekkert að gerast.
 Hvenær fer Nimrod frændi að fara að heimsækja mig í draumi og tilkynna mér að ég sé andi? Hvenær fer ég að finna týndu tvíburasystur mína? Hvenær rennur (raunverulega) ellefu ára afmælisdagurinn minn upp og ég fæ ákveðið bréf frá einum skóla? Hvenær ætla ég að lenda í því að detta í gegnum spegil eða finna hring með heimsskiladufti á eða eitthvað.. Ég er farin að finna virkilega höfnunarlykt af öllu þessu máli.
Hvernig gat ég gleymst?
Ég er ekki að fara að sætta mig við það að fá eitthvað svona "lífið er ævintýri"- eitthvað..

Já, og Fríða  takk fyrir góða kommentið þitt, þú afsakar að ég gat aldrei svarað og blogg eru sjaldgæfur fugl hér.. en Heiðan þín var líka Heiðan hennar Stínu, fyndið! 


Þangað til eitthvað virkilega ævintýralegt hendir mig ætla ég bara að sitja inn í herberginu mínu, stara út í loftið og slefa. Þetta verður afneitun á leiðinlegan hversdaginn.

En samt, til að flagga einlægninni, verð ég að viðurkenna að ég held að ævintýri í anda C.S Lewis eða Harry Potters væru kannski of mikið. Ég meina fyrir taugarnar.


Ég átti, fyrir nokkrum mánuðum, samræður við eldri systur mína hana Herlöngu, um það hvað ég vildi hafa óskað að foreldrar mínir hefðu verið fornleifafræðingar sem sérhæfðu sig í svona svipuðu dóti og pabbi Indiana Jones hafði gert, eða í það minnsta rótlausir flækingar með passlega mikinn pening á milli handanna. Ég ætlaði að útvega framtíðarbörnum mínum svoleiðis líf.
Herlöng sagði að það væri svo ótrúlega vitlaust hjá mér, því öll börn þráðu rætur. Öryggi.
Ég samþykki þetta. En afhverju gátu foreldrar mínir ekki valið spennandi rætur? Eins og í austurrísku ölpunum. Ég vísa til Heiðu og samtals ég átti um þetta mál við Stínu um daginn. Þetta er það sem börn þrá! Frelsið fólgið í ævintýrunum. Bara ég, þú, nestið og flæðandi hlíðar alpanna með litlum hvítum geitahnoðrum.
Betra og heilsteyptara blogg um þetta síðar.

Já, og bráðlega kemur listi. Listi yfir eitthvað sem er best.


Bæ, Hvarerégmaja